New York, jazz club

Po niską nutę Murzyn sięga
na kontrabasie swym opasłym
kiedy poranka szara pręga
wieczór zapomnieć każe zgasły

Zrazu nieśmiało ciut się wdziera
na resztkach dymu ducha kładąc
o żywe wczoraj się ociera
ciałem przeźroczem, brzasku gładzią

Kontrabas mruczy struną dolną
jelit naprężeń, mostka łukiem
i echem lasów, drogą polną
gdzie świerk upadał ścięty, z hukiem

Do społu z basem trąbka rzewnie
ballady piękno wydobywa
metal z jedwabiu- czary pewnie
poezja w dźwiękach sobie pływa

Już krzeseł nogi sterczą w górę
z blatów stolików tworząc jeże
barman już chowa szkło ponure
klub zaraz zaśnie, nietoperzem

Duetu brzmią ostatnie nuty
kończąc ten wieczór, tak upojny
a Murzyn stojąc myśli struty
jam ludzi -, diabła - czy bogobojny?

...wstecz