W hołdzie Antoniemu S. z Cremony

Nie z gęsi to pierze, lecz skrzydeł anielich
dłutem skubane pnie świerków i klonów
obrączką wiórkową podłoga się ścieli
dwie chwile a lutnik dotrwa swych plonów

Złoto-rdzawy lakier drewnu bladość bierze
w artysty błagania Bóg Pan wsłuchał wielce
wyklęczonych modlitw cichutkie pacierze
trafiły do celu niczym list w butelce

Jaworowe pręgi mienią się i drgają
poezja w fizyce- coś z pryzmatu mając
hebanowy krawat koszulę świerkową
u szyjki związany zdobi czarny sobą

Podstawek w ażurach wziął już na swe barki
strunowe druciki kwintami strojone
muzyka popłynie- tylko wsiąść do arki
w cmentarze i w tany i w łąki zielone

Patyk z końskim włosiem wyczynia już cuda
i skacze i sunie i trze strun ździebełko
sen to czy jawa, czy ucha ułuda?
to skrzypce, sklejone w czarowne pudełko

Ze szczelin w kształt efów florefów wyciętych
Jak perfum zapachy, z olejków ściśniętych
Tak piękno muzyki zostając- umyka
To pyłek - strzepany z fartucha lutnika.

Cross

My old man's a white old man
And my old mother's black
If I ever cursed my white old man
I take my curses back

If ever I cursed my black mother
And wished she were in hell
I'm sorry for that evil wish
And now I wish her well

My old man died in a fine big house
My ma died in a shack
I wonder where I'm gonna die
Being neither white nor black

Langston Hughes